WIRTEMBERGA

WIRTEMBERGA

vulgo Wirtemberg, castrum vetustum Sueviae, in coll, prope Nicrum, et Eislingam Canstatumque oppid. Nomen dedit familiae Procerum, postea Comitum, tandem Ducum. Horum origo communiter ad Francos refertur. Deductio certa ab Eberhardo I. marito Agnetis filiae Bertholdi, Ducis Zeringensis, viduae Egonis Comitis de Aurach, circa A. C. 1240. Huius filius Ulricum cum magno pollica, genuit Eberhardum γαςτρότμητον, cognomine Illustreum, seu Rixosum, qui bis adversus Rodolfum I. Impratorem rebellis toties ab eo in gratiam receptus est. Postea cum Hentico VII. Im peratori iterum obsequium negatet, universâ sere ditione exutus, et castrum Wirtemberga destructum est: sed restituit illum Ludovicns Imperator. Obiit A. C. 1325. Gottes Freund, und aller Welt Feind. Filius Ulricus, e Comitiis Metensibus A. C. 1339. redux, a Domino Vinstingensi, absque causa captus, et non nisi 10000. marcis argenti solutis dimissus est: Tubingam A. C. 1342. a Comitibus Palatinis Tubingae sibi comparavit. A Carolo IV. Ulmae, Heilbronnae, Reutlinga, Eslingae et Wilae advocatus constitutus, ab his denimiis exactionibus conquestis, bellô petitus, eorum copias fudit, A. C. 1372. sed A. C. 1377. ad Rentlingam, magnam partem nobilitatis amisit: iterum ad Wilam A. C. 1388. victus, Filius Eberhardus, congnomine Mitis, Liberalis, seu Pacisicus, A. C. 1395. vobilitatis seditionem expertus est; ducatumqe Tecensem obtinuit, ductâ Beatrice siliâ Friderici Ducis Teccensis ulrimi et ultimae Deucissae Urslingensis, A. C. 1417. Habebat hic Eberhardus in aula sua sex Principes, octo Comites, quinque Barones, et septugainta Nobiles. Filius Eberhardus Iunior ex Hentica filia primogenita Henrici de Montfaucon de Montpelgard, Domini dOrbes, qui A. C. 1397. ad Nocopolim, praeliô contra Turcas, cecidit, Comitatum Montispelicardi, per varias diu familias hactenus vagum, domui acquisi vit. Huius filii Ludovieus, et Ulricus fuêre, ille conditor Uracensis lineae, quae in Eberhardo Barbato filio exstincta est, A. C. 1496. hic Stutgardianae: pater Eberhardi Iunioris et henrtci, cuius filii, Ulricus, liveam Ducalem primam, quae in Ludovico Pio A. C. 1593. terminata est; Georgius vero Montispelicardensem, vel Ducalem secundam orsus est: quô natus Fridericus quinque filios suscepit, quorum duobus sine prole exstinctis, Ioh. Fridericus Stutgardianae, Ludovicus Fridericus Monpelicardensis, et Iulius Friderrcus appennagiatae seu Iulianae linearum condirores exstitêre. Vide Phil. Iac. Spenerum, Syll: Geneal. Hist. in fam. Wirtemb. in qua Duces Wirtemb. et Tecciae, Com. Montispelg. et antiqut Domini Beutelspacenses, etc. Addo, quod Ducatum hunc Ultico Duci, a Foederis Suevici Sociis Reutlmgae urbi, a Duce infestatae, opitulantibus A. C. 1500. ereptum, Carolus V. Imperator emit, Ferdinando frati, cum paternas terras partirentur, adsignatum; quem tamen huic tursus ademrum Philippus Hassiae Landgrav. Ulrico restituit. Secuta post. Philippi operâ, Cadomica transactio. Ulrico possessionem huius terrae ita firmavit, ut eam benehcium Domus Austriacae agnosceret, huic etiam successionis spes desicientibus aliquando Wirtembergiis, servaretur, quamquam conditiones istae Ulrico minus placerent. Attandem Duces istô nexu Rudolfus II. Imperator exsolvit, consensu Gentilium pactus, ut clienrelâ hâc eximerentur Wirtembergii, salvô tamen Austriacis, si illi deficerent, successionisiure, huiusque abdicationis pretium non spernendam auri summam tulit. Quam ob spem tamen successionis titulum Austriaci retinuêre etc. Tob. Pfaunerus, de praecip. German. Principp. gentibus, c. 1.